Haus Am See mit Boot

Geïsoleerde ligging, Buitengebied, Fietspad afstand < 100 m, Rustige ligging, Voorstedelijke/regionale treinverbinding, Ligging aan het meer, Bos afstand < 500 m, Wandelpaden afstand < 250 m, Openbaar vervoer.
Grote beschermde gebieden:

Natuurpark Stechlin-Ruppiner Land.
Fietspaden:

N1 - Neuruppiner Radweg 1, N2 - Neuruppiner Radweg 2.
Routebeschrijving:

komend vanaf de snelweg A24 - afslag Neuruppin - volg de B167 richting Neuruppin - ga door de rotonde en blijf op de B167 (richting centrum) - volg deze weg tot de 3e stoplichten - daar rechtsaf de Schinkelstr. in - volg deze weg tot het einde - dan linksaf de Friedrich-Engels-Str. in. - volg deze straat tot het einde - sla dan rechtsaf de Steinstr. in - u steekt de Seedammbrücke over - sla dan bij het 1e verkeerslicht rechtsaf de Lindenalle in - het pand ligt aan de rechterkant (Lindenallee) Neuruppin is een van de grootste steden van Duitsland. De stad Neuruppin, 60 km ten noordwesten van Berlijn in het district Ostprignitz-Ruppin, bestaat in het zuiden uit de wijken gelegen aan de oevers van de Ruppiner of Rhinsee, waaronder de eigenlijke kernstad Neuruppin en Alt Ruppin. In het noorden strekt het zich uit over de Ruppiner Schweiz tot aan de Kyritz-Ruppiner Heide.
De stad ligt in het Ruppiner Land.

Voor de stadsbrand (tot 1787)
Neuruppin rond 1694

De prehistorische bewoning van het land reikt van de Midden-Steentijd tot de latere Bronstijd met eerst Germaanse, daarna Slavische nederzettingen (in het oude stadsgebied - inclusief "Neuer Markt" - en in het omliggende platteland) aan de oevers van het Ruppinmeer. In de late Slavische tijd werd dit gebied bewoond door de Zamcici stam, waarvan het machtscentrum een kasteel was op het eiland Poggenwerder, dat ten zuiden van Alt Ruppin ligt. Na de Wenden-kruistocht in 1147 en de verovering van het land door Duitse vorsten, waaronder Albrecht de Beer, werd vanaf 1214 op de Alt-Ruppin Amtswerder een grote laaglandburcht ("Planenburg") gebouwd, naast het oudere Slavische burchtcomplex. In het noordelijke voorland werd een marktnederzetting met de Sint-Nicolaaskerk gebouwd, ten oosten daarvan en aan de andere kant van de Rijn de "Kiez": de stad (Olden Ruppyn) Alt Ruppin was ontstaan.

Ten zuidwesten van de burchtstad ontwikkelde zich de nederzetting van het huidige Neuruppin met de St. Nicolaaskerk en een straatmarkt zoals aan het begin van de 13e eeuw, met behoud van de naam Ruppin.

Het toenmalige (Neu-) Ruppin was een geplande stadsstichting van de graven van Lindow-Ruppin, een zijlijn van de familie Arnstein, die in Alt Ruppin woonden. De eerste gedocumenteerde vermelding dateert van 1238. Een uitbreiding van de oorspronkelijke marktnederzetting Alt Ruppin tot de huidige stad Neuruppin vond waarschijnlijk plaats voordat het Dominicanenklooster in 1246 als eerste nederzetting van de orde tussen de Elbe en de Oder werd gesticht door de eerste prior, Wichmann von Arnstein. Günther van Arnstein verleende de stadsrechten van Stendal op 9 maart 1256. De stad werd in de 13de eeuw versterkt door palissaden en een walgrachtensysteem, later door muren en walgoten; 24 weeghuizen en twee hoge torens versterkten de stadsmuren. Daarnaast waren er drie poorten, de Altruppiner/ Rheinsberger Tor in het noorden, de Berliner/ Bechliner Tor in het zuiden en de Seetor in het oosten. de volledige ommuring vond uiterlijk tegen het einde van de 15e eeuw plaats.

Het oudste deel van Neuruppin was een langgerekte Anger, met twee parallelle straten tussen de zuidelijke en de noordelijke stadspoort, met ten zuiden daarvan de oudste kerk van Neuruppin (St. Nikolai). De hoofdstraat van Neuruppin was sinds het midden van de 16e eeuw geplaveid. Dwars door Neuruppin, vanuit het noordwesten richting het meer, liep de Klappgraben, afkomstig van de Ruppiner Mesche, om de stad van dienstwater te voorzien en voor de afwatering, die in 1537 gedeeltelijk werd gedempt en na de stadsbrand in 1787 in de Schinkelstraße als open kanaal werd vernieuwd.

Neuruppin was al in de middeleeuwen een van de grotere Noordoost-Duitse steden. Tot de bewaard gebleven gebouwen uit deze periode behoren delen van de stadsmuur, delen van de kloosterkerk St. Trinitatis (1246), de St. Joriskapel (1362), het ziekenhuis voor de zieken (1490) en resten van de oeverwijk. De middeleeuwse stad had een bijna vierkant grondplan van ongeveer 700 m × 700 m, dat in de oostelijke hoek opvallend is afgeknot. De OSE-zijde grenst aan het Ruppinmeer.

Na het uitsterven van de graven van Lindow-Ruppin in 1524 kwam Neuruppin als gevestigd leengoed in handen van keurvorst Joachim I. De Dertigjarige Oorlog verwoestte ook Neuruppin, en na 1685 vestigden zich er Franse hugenoten. In 1688 werd Neuruppin een van de eerste garnizoenssteden in Brandenburg. Kroonprins Friedrich was hier commandant van 1732-1740 na zijn mislukte ontsnappingspoging en daaropvolgende gevangenschap in Küstrin. In deze periode werd Bernhard Feldmann stadsfysicus. Zijn transcripties van historisch interessante raadsverslagen gelden tegenwoordig als de belangrijkste verzameling bronnen over de vroege stadsgeschiedenis, aangezien de originele verslagen bij de stadsbrand van 1787 zijn vernietigd.

In 1365 werd voor het eerst melding gemaakt van een school in Neuruppin. Het was een Latijnse school van tijdelijk bovenregionaal belang, waar ook Theodor Fontane op zat. De geschiedenis ervan is goed gedocumenteerd vanaf 1477.[3]

Vanaf 1740 had de orgelbouwer Gottlieb Scholtze zijn werkplaats in Neuruppin, die onder andere het orgel in Rheinsberg bouwde.
Monument voor Frederik Willem II

Neuruppin was sinds ongeveer 1688 een garnizoensstad. Het aandeel soldaten en burgers bedroeg soms 1500 op 3500 inwoners.[4] Neuruppin verloor deze status pas met de terugtrekking van de groep Sovjettroepen in Duitsland.
Stadsbrand en wederopbouw (1787-1803)

Een belangrijk keerpunt in de ontwikkeling van de stad was de stadsbrand van zondag 26 augustus 1787. De brand brak 's middags uit in een met graan gevulde schuur aan de Berliner Tor en breidde zich snel uit. Slechts twee smalle gebieden aan de oostelijke en westelijke rand van de stad bleven over. In totaal werden 401 burgerhuizen, 159 bijgebouwen en schuren, 228 stallen en 38 schuren, de parochiekerk St. Maria, het stadhuis, de hervormde kerk en het Prinzliche Palais verwoest. Er vielen geen mensenlevens. De schade aan eigendommen werd geschat op bijna Talers. Uit het brandfonds werden ongeveer thalers vervangen, een speciale kerkcollecte bracht thalers op en de Pruisische regering stelde thalers aan vergeldingsgeld ter beschikking voor de wederopbouw van de stad. In totaal gaf de staat in de volgende jaren meer dan een miljoen Taler uit.
Plattegrond van de stad Neuruppin, 1789, Bernhard Mattias Brasch

Bernhard Mattias Brasch, die al sinds 1783 in de stad werkzaam was, was de bouwdirecteur van de stad en voerde het bestek van de wederopbouwcommissie uit en hield toezicht op de wederopbouw van de stad. Deze vond plaats van 1788 tot 1803 en werd uitgevoerd volgens een uniform gepland grondplan. Het plan van Brasch voorzag in de uitbreiding van de stad van 46 naar bijna 61 hectare door de verwijdering van de wallen tussen de tempeltuin en het meer. De twee noord-zuidstraten, die dicht bij elkaar lagen, werden verenigd tot één as, de huidige Karl-Marx-Strasse. Er ontstond een rechthoekig netwerk van straten met overal huizen van twee verdiepingen. Lange brede straten, onderbroken door statige pleinen, en huizen in de vroeg classicistische stijl kenmerken sinds die tijd het stadsbeeld. Deze stedenbouwkundige hervormingsprincipes zijn ook nu nog duidelijk herkenbaar. Zo ontstond met de wederopbouw een neoklassieke stadsindeling die uniek is in deze originaliteit. Ook nu nog geldt het als een schoolvoorbeeld van vroeg classicistische stadsplanning. De wederopbouw werd reeds in 1803 voltooid, met uitzondering van de parochiekerk van St. Mary (gebouwd tussen 1801 en 1806 met de hulp van Carl Ludwig Engel), die wegens structurele problemen werd uitgesteld tot 1806.
Wederopbouw tot de Eerste Wereldoorlog (1804 tot 1914)
Handgekleurd Neuruppin-plaatje, rond 1850

Johann Bernhard Kühn begon in 1750 in Neuruppin met de productie van prentenbladen, thematisch vormgegeven en lange tijd met de hand ingekleurde broadsides. Zijn zoon Gustav Kühn (1794-1868) bereikte oplagen van soms meer dan 3 miljoen exemplaren per jaar (bijv. de Frans-Pruisische oorlog van 1870/71). De prenten werden wereldwijd bekend met het opschrift Neu-Ruppin, zu haben bei Gustav Kühn. Twee andere bedrijven produceerden de populaire platen: Philipp Oehmigke en Hermann Riemschneider en Friedrich Wilhelm Bergemann. Alle drie de producenten van plaatjes slaagden erin zich staande te houden in de concurrentiestrijd tussen de Duitse fabrikanten van plaatjes (meer dan 60 bedrijven in heel Duitsland) en namen lange tijd de leiding.

in 1877 vestigde de orgelbouwer Albert Hollenbach zijn werkplaats in Neuruppin. Hij bouwde orgels in de kerken in de districten Bechlin, Buskow, Karwe, Nietwerder en Storbeck, alsmede in de Siechenhauskapelle in de oude stad Neuruppin.

Na 1880 werd Neuruppin het centrum van een vertakkingsnetwerk, dat tot 1945 door de Ruppiner Eisenbahn AG werd geëxploiteerd. Dit straalde uit naar Fehrbellin-Paulinenaue (1880), Kremmen-Berlijn en Wittstock-Meyenburg (1899) en Neustadt respectievelijk Herzberg (1905).

In 1893 werd aan de zuidelijke rand van de binnenstad het staatsgevangeniswezen Neuruppin gebouwd.

In Neuruppin worden sinds 1905 brandblussers geproduceerd. Vooral de Minimax brandblussers raakten door hun gebruiksgemak snel ingeburgerd.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd in Neuruppin een vliegsquadron gestationeerd en een vliegveld aangelegd.
Van de Eerste Wereldoorlog tot het einde van de Koude Oorlog (1914-1989)

in 1921 werd in de wijk Gildenhall een openluchtnederzetting opgericht door de bouwmeester en vestigingsingenieur Georg Heyer (1880-1944). Het doel van de nederzetting was om kunstenaars en ambachtslieden bijeen te brengen om samen te leven en te werken en op ambachtelijke wijze alledaagse producten te maken die voor iedereen betaalbaar waren. Het bracht gerenommeerde kunstenaars en ambachtslieden samen en bestond tot 1929.

in 1926 werd de weg naast de spoordijk over het Ruppinmeer voltooid. De nederzettingen Gildenhall en Kolonie Wuthenow kregen daardoor een directe verbinding met Neuruppin. in 1929 werden deze nederzettingen opgenomen, nadat het landgoed Treskow al in 1928 was opgenomen.

Tijdens de zogenaamde euthanasie in het nationaal-socialistische tijdperk, Aktion T4, diende het staatsziekenhuis Neuruppin als tusseninstelling voor de moordcentra in Brandenburg en Bernburg. Daarom was het aantal patiënten van 1 januari 1937 tot 1 april 1940 toegenomen. in 1941 waren nog maar enkele van de geplande bedden bezet. in 1943 werd het grootste deel van de patiënten overgebracht naar andere instellingen van Aktion Brandt.[6] Het ziekenhuis werd gedeeltelijk gebruikt als reservehospitaal. Na 1945 deden delen van de inrichting dienst als districtsziekenhuis. Op 20 september 2004 werden op het terrein van de Ruppiner Kliniken 6 struikelstenen gelegd, symbolisch voor de euthanasieslachtoffers van het voormalige rijks krankzinnigengesticht.

In juni 1933, aan het begin van het nationaal-socialistische tijdperk, werden meer dan 80 politieke tegenstanders van de nazi's, voornamelijk communisten en sociaal-democraten, gedeporteerd naar een SA martelkelder in de brouwerij aan de Altruppiner Allee. Zij worden herdacht door een gedenksteen uit 1947 en door het gedenkteken op de Schulplatz, dat in 1981 werd vervangen door een ensemble van figuren.

in 1934 werd het militaire vliegveld van Neuruppin nieuw leven ingeblazen als Neuruppin Flying School.

De ongeveer 90 Joodse inwoners van de stad werden vervolgd, gedeporteerd en vermoord tijdens de nazi-dictatuur. Hun Oude Begraafplaats, aangelegd in 1824, werd mild behandeld; bewaard gebleven Joodse grafstenen werden verplaatst naar de Nieuwe Begraafplaats (Protestantse Begraafplaats) in opdracht van de toenmalige regimentscommandant van de Wehrmacht, Paul von Hase. Sinds 17 november 2003 herdenken struikelstenen in de kernstad en in Alt Ruppin de vermoorde Joodse inwoners.

Op 1 mei 1945 bereikten de Sovjettroepen Neuruppin en begonnen vanaf de overkant van het meer de stad te beschieten. Een onbekende wist echter een witte vlag op de toren van de kloosterkerk te hijsen en zo verdere verwoesting te voorkomen.

De Groep Sovjetstrijdkrachten in Duitsland (GSSD) gebruikte het militaire vliegveld onmiddellijk ten noorden van de kernstad, waarvan de exploitatie aanzienlijke geluidsoverlast in de stad veroorzaakte. in 1989 leidden massale demonstraties van de bevolking van Neuruppin in verband met plannen om het militaire oefen- en schietterrein Wittstock te blijven gebruiken tot de sluiting van het vliegveld.

in 1952 werd Neuruppin de districtsstad van het gelijknamige district in het district Potsdam.

In de DDR-tijd produceerde het grote bedrijf Elektro-Physikalische Werke Neuruppin (EPW) elektronische componenten.
Neuruppin in de Bondsrepubliek Duitsland (vanaf 1990)
Huis I van de Ruppiner Kliniken

Na de hereniging bleef het district Neuruppin voorlopig in de deelstaat Brandenburg. Na de districtshervorming werd het opgenomen in het district Ostprignitz-Ruppin. in 1993 werd Neuruppin aanzienlijk uitgebreid door de opname van de stad Alt Ruppin en omliggende dorpen.

Tot 1991 was Neuruppin nog de vestigingsplaats van de 12e Sovjet-pantserdivisie. De kazerne werd later omgebouwd tot woongebouwen in het kader van het buitenproject Expo 2000. Delen van het vliegveld worden nu nog gebruikt voor zweefvliegen.

in 1996 werden de voormalige "Landesklinik Neuruppin" en het districtsziekenhuis onderdeel van de "Ruppiner Kliniken GmbH" en werden overgedragen aan het district Ostprignitz-Ruppin. De Ruppiner Kliniken zijn daarmee een van de grootste regionale werkgevers.

De protestantse kerkdistricten Ruppin en Wittstock/Dosse fuseerden in 1998, en Neuruppin verloor de zetel van de hoofdopzichter aan Wittstock.

Op 7 september 2002 vond in Neuruppin de 7e Brandenburgdag plaats, met ongeveer 1.000 bezoekers. Onder de indruk van de overstromingsramp in Saksen in augustus 2002 doneerden talrijke kunstenaars zoals Udo Lindenberg en Gerhard Schöne hun honoraria voor de slachtoffers van de overstroming.

Eerbetoon en herdenking van Theodor Fontane

in 1994 werd ter gelegenheid van de 175e geboortedag van Theodor Fontane de Fontane-prijs door de stad Neuruppin toegekend.

in 1998, ter gelegenheid van de 100e sterfdag van Theodor Fontane, vierde de stad Neuruppin het nationale Fontanejaar met ongeveer 200 evenementen ter ere van de dichter. De stad opende het Fontanejaar en kreeg de naam Fontane Stad.
Sinds 2010 houdt de stad om de twee jaar tijdens Pinksteren het Fontane Festival Neuruppin.

Sinds 2004 komt Neuruppin in het nieuws vanwege corruptie en nepotisme. Gezien de opeenstapeling van deze schandalen in de lokale politiek, kreeg de stad in de loop der tijd bijnamen als "Märkisches Palermo" of "Klein Palermo" en "Korruppin".

In 2006 werd het voormalige gemeenteraadslid Olaf Kamrath (CDU) als "hoofd" van de XY-bende tot vele jaren gevangenisstraf veroordeeld voor onder andere drugsbende-overtredingen.

in 2007 werd het voormalige gemeenteraadslid Reinhard Sommerfeld (Neuruppiner Initiative) veroordeeld wegens omkoping van parlementsleden, de enige veroordeling van deze aard in Duitsland.

Otto Theel (Die Linke), voormalig lid van het deelstaatparlement, is op 15 mei 2008 veroordeeld tot negen maanden voorwaardelijke gevangenisstraf wegens ambtsmisbruik tijdens zijn ambtstermijn als burgemeester van Neuruppin. Vervolgens heeft hij zijn mandaat in de Landtag neergelegd.

In september 2008 heeft de Sparkasse Ostprignitz-Ruppin afscheid genomen van haar voormalige bestuursvoorzitter Josef Marckhoff, die ter gelegenheid van zijn eigen 60e verjaardag een feest van ongeveer 60 euro voor zijn werkgever had georganiseerd. De datum viel samen met het 160-jarig bestaan van de onderneming.

Dietmar Lenz, voormalig directeur van het gemeentelijk nutsbedrijf in Neuruppin, is op 19 maart 2009 veroordeeld tot twee jaar voorwaardelijke gevangenisstraf wegens ernstige vertrouwensbreuk en het aanvaarden van voordelen op de beschuldiging dat hij de raad van toezicht voor meer dan euro's heeft omzeild om de sportclub MSV Neuruppin te steunen. Eind 2009 stierf hij door zelfmoord. Na deze zelfmoord, waarvan zij burgemeester Jens-Peter Golde de schuld gaf, startte een burgerinitiatief met de hulp van Otto Theel en Rheinhard Sommerfeld, die beiden een relevant strafblad hadden, een petitie om burgemeester Jens-Peter Golde uit zijn ambt te stemmen. Volgens eigen zeggen heeft het initiatief in februari 2010 niet het vereiste aantal handtekeningen gekregen. Golde werd door de burgerpetitie "No more like this!" beschuldigd van een gebrek aan leiderschapskwaliteiten, het niet nakomen van zijn verkiezingsprogramma en het in gevaar brengen van banen in Neuruppin.

Gebouwen
Heilige gebouwen
Campo Santo van de familie von Quast, gerestaureerd (2007)

* Kloosterkerk St. Trinitatis: uit 1246 (herkenningspunt van Neuruppin)
* Parochiekerk (tegenwoordig congres- en evenementencentrum)
* Schinkel kerk in Wuthenow (met schilderij van het oudste stadsgezicht)
* 13e-eeuwse dorpskerk in Radensleben (inclusief het Campo Santo van de familie von Quast, aangelegd door Ferdinand von Quast in 1854)
* Kerk in Karwe, met drie gedenkplaten voor de Knesebecks. Karl Friedrich von dem Knesebeck liet in 1844 het portaal van het kerkhof bouwen.
* middeleeuwse kerk in Bechlin
* Katholieke kerk van het Heilig Hart
* St. Laurentiuskapel met UpHus (1694, oudste vakwerkhuis van de stad)
* Sint-Joriskapel

Seculiere gebouwen

* bijna volledig bewaarde stadsmuur (deels middeleeuwse stadsversterking, deels aczismuur uit latere tijden)
* Fontane geboortehuis met apotheek Löwen
* Predikantenweduwenhuis: Karl Friedrich Schinkel woonde van 1787-1794 met zijn moeder in dit gebouw.
* Oud gymnasium: Het werd gebouwd in 1790. Schinkel, Fontane en Wilhelm Gentz gingen er naar school.
* Herenhuis in Gentzrode

Villa in de tempeltuin

* Tempeltuin met Tempel van Apollo: Voorheen een boomgaard en moestuin van kroonprins Frederik, werd de tuin (na verschillende andere eigenaren) in 1853 gekocht door de koopman en turfgraver Johann Christian Gentz. Carl von Diebitsch ontwierp de in de jaren 1850 gebouwde Turkse Villa Gentz, de tuinmanswoning (met minaret) en de omringende muur met poorten in oriëntaliserende stijl. De eclectische tuin werd ontworpen door Gustav Meyer.

Monumenten

* Monument voor Friedrich Wilhelm II, opgericht in 1829 op initiatief van de burgers van Neuruppin.
* Karl Friedrich Schinkel-monument, gemaakt door Max Wiese
* Theodor Fontane Monument, gemaakt door Max Wiese
* Ferdinand Möhring-monument, gemaakt door Max Wiese
* Jahn-Lose-Monument, gemaakt door Max Wiese
* Herdenkingsplaten voor de slachtoffers van de concentratiekampdoodmars van april 1945 aan de rand van de kern Neuruppin en in Wuthenow en andere delen van de stad
* Gedenksteen of figurenensemble uit 1981 voor de slachtoffers van het fascisme
* Gedenkplaat voor de communistische verzetsstrijder Franz Maecker, die in 1943 in de gevangenis van Berlin-Plötzensee werd vermoord
Struikelsteen voor Emilie Drucker
* Struikelstenen voor de vermoorde Joodse burgers van Neuruppin (in de oude stad Neuruppin en Alt Ruppin) en voor de slachtoffers van de nationaal-socialistische "euthanasie" actie T4 uit het krankzinnigengesticht Neuruppin (op het terrein van de Ruppin klinieken)
* Stenen, stèles en beelden van de beeldhouwer Wieland Schmiedel op de protestantse begraafplaats aan de Wittstocker Allee. Meer dan 100 krijgsgevangenen, dwangarbeiders en verongelukte Italiaanse vliegeniers liggen er begraven.
* Gustav Kühn Monument "De Lithograaf", opgericht in 2008 ter gelegenheid van de 140e verjaardag van zijn geboorte.
* Karl Marx Monument, gemaakt door Fritz Cremer
* Feldmannsteen voor de stadsfysicus Bernhard Feldmann, auteur van de Neuruppin stadskroniek "Miscellanea Historica"
* Erich Arendt gedenksteen, gemaakt in 1968 door Wieland Förster
* Bronzen gedenkplaat voor Eva Strittmatter ter gelegenheid van haar 76e verjaardag

Sculpturen in het stadsbeeld

* Parzival am See (roestvrijstalen sculptuur van Matthias Zágon Hohl-Stein op het Neuruppin-bolwerk)
* Dreiging (roestvrijstalen sculptuur met als thema de Bombodrom voor de parochiekerk)
* Beeldenpad
* Sabine-monument in Binenwalde

Musea

* Neuruppin Museum (inclusief Neuruppiner Bilderbogen)
* Handwerkmuseum op de binnenplaats van het museum (inclusief een tentoonstelling over Minimax brandblussers)
* Bosmuseum Stendenitz
* Streekmuseum Karwe
* Bosbouwmuseum Alt Ruppin (biedt historisch inzicht in het ambacht van boswachters, jagers en bosarbeiders)

Culturele plaatsen

* Heimattierpark Neuruppin in Kunsterspring, inclusief de zelden gehouden wasbeerhonden
* Kulturkirche (bovenregionaal evenementencentrum in de voormalige parochiekerk St. Marien in Neuruppin met ca. 600 zitplaatsen)
* Kulturhaus Stadtgarten Neuruppin (bovenregionaal evenementencentrum met ca. 550 zitplaatsen)
* Galerie am Bollwerk (galerievereniging ter bevordering van hedendaagse kunst)
* Theaterwinkel Neuruppin in de Galerie am Bollwerk
* Stadsbibliotheek Neuruppin
* Neuruppin Youth Art School (kunst- en cultuurinstelling voor kinderen en jongeren)
* Wijkmuziekschool OPR
* Jugendfreizeitzentrum JFZ (jeugdcentrum voor jonge volwassenen)

Regelmatige evenementen

* Aequinox Muziekdagen (jaarlijks medio maart bij de equinox)
* Mei- en Havenfestival (jaarlijks in het eerste weekend van mei, met als hoogtepunt de drakenbootrace)
* Fontane Festival Neuruppin (om de twee jaar)
* Dixiedagen (jaarlijks medio juli)
* Korsofahrt (botenparade op de eerste zaterdag in augustus op de Rijn bij Alt Ruppin)
* Wijnfeest (jaarlijks medio augustus)
* Sint-Maartenmarkt met paardenmarkt (jaarlijks begin november rond Sint-Maarten)
* Kerstmarkt (jaarlijks op de eerste advent)

Verkeer

Neuruppin is elk uur bereikbaar met de trein RE 6 (Prignitz Express) van Berlijn-Spandau-Hennigsdorf naar Wittenberge.

Neuruppin is bereikbaar via de snelweg A 24 via de afritten Neuruppin en Neuruppin Süd.

Er is een netwerk van interessante fietstochten in en rond Neuruppin.

Neuruppin is betrokken bij het vliegveld Fehrbellin (vliegveld Ruppiner Land).

Openbare voorzieningen

Neuruppin is de zetel van het districtsbestuur van het district Ostprignitz-Ruppin. Bovendien zetelen er de districtsrechtbank van Neuruppin, het kantongerecht van Neuruppin, de sociale rechtbank van Neuruppin en de arbeidsrechtbank van Neuruppin.

Naast het arbeidsbureau is er het bureau voor de arbeidsmarkt voor werkloosheidsuitkering II, aangezien het district een optiegemeente is. Verder heeft de regionale afdeling West van het staatsbureau voor veiligheid en gezondheid op het werk er zijn zetel. Het voormalige militaire vervangingsbureau van het district Neuruppin heeft plaats moeten maken voor het adviescentrum voor militaire dienst van Neuruppin.

In het regionale bestuurscentrum Neuruppin is het speciale bouwmanagement Neuruppin gevestigd, een regionaal kantoor van het staatsbureau voor consumentenbescherming, landbouw en ruilverkaveling, het bureau voor ruilverkaveling en plattelandsontwikkeling, de sociale rechtbank Neuruppin, het staatsbureau voor arbeidsveiligheid, regionale afdeling West en de regionale afdeling West TR 2 van de milieudienst van de deelstaat Brandenburg. Deze laatste omvat het bosbouwbureau Alt Ruppin met de Kunsterspring-bosbouwwerkschool.

De Bundesanstalt für Immobilienaufgaben, Sparte Bundesforst onderhoudt het hoofdkantoor Ruppiner Heide.

Media

De in Neuruppin uitgegeven dagbladen zijn de Ruppiner Anzeiger en een lokale editie van de Märkische Allgemeine. De plaatselijke televisiezender Ruppin TV geeft via het kabelnet informatie over de regio.

Sport

Door de grote wateroppervlakken in het stadsgebied zijn er veel watersportmogelijkheden. De voetbalclub MSV Neuruppin heeft landelijke bekendheid verworven.